Hallo allemaal

Daar is hij dan mijn eerste blog. Er zijn al weer twee weken voorbij maar wat zijn deze twee weken snel voorbij gegaan. Het begon allemaal op Schiphol toen ik toch echt afscheid moest nemen van mijn familie en voor het eerst een vliegtuig in stapte. Na een lange vlucht kwam ik op Hong Kong aan. Toen ik op een loungestoel was neer geploft kon ik door de grote ramen genieten van een mooi uitzicht op het vliegtuig en de bergen. Daar kon ik ook wel even de tijd voor nemen want ik had een overstap van acht uur op Hong Kong. Na het lange wachten (het vliegtuig vertrok een uur later dan gepland) ging ik dan toch echt op weg naar Perth. Dit zou weer een lange vlucht worden maar gelukkig zat er een Japans meisje naast mij van de zelfde leeftijd waarmee ik een leuk gesprek kon voeren. Zo kwamen we er achter dat zij echt geen hagelslag kon zeggen en dat ik echt helemaal niets van Chinese tekens snap.

Toen we boven Australië vlogen was het nacht dus was er niets anders te zien dan lichtjes van huizen. Nou eigenlijk dat ook niet eens want alleen bij de kust zag ik drie lichtjes en voor de rest was alles zwart, geen huis te bekennen hier in het Noorden.

Toen ik op het vliegveld van Perth aan kwam werd ik met open armen opgevangen door Marnix en Ieke.

Pas in de ochtend kwam ik er achter hoe mooi het hier is. Het huis van Marnix en Ieke is twee minuten van het strand vandaan dus elke keer als het even zonnig is ben ik op het strand te vinden. Dat is iets typisch Hollands want je ziet in de winter echt geen Australiërs op het strand.

Ook zijn ze het hier niet gewend dat er mensen fietsen, je mag dan ook gewoon op de auto weg fietsen. Dat met fietsen is ook wel een verhaal apart. Ging ik voor het eerst alleen met de fiets naar de trein. Bij de trein aan gekomen kan je, je fietst in een fietsenhok zetten. Je hoeft alleen maar je trein pasje voor de lezer te houden om de deur te open, easy toch? Ik mijn fiets netjes op slot zetten en houd mijn pasje weer voor de lezer maar de deur blijft dicht. Nee hè, heb ik weer sta ik daar in het fietsenhok om half zeven S’ochtends in het donker en er was helemaal niemand te bekennen. Ik op het hulp knopje drukken maar niemand nam de telefoon op. Toen kwam er opeens een man langs. Sir could you help me I’am locked up. Meneer probeerde mij er uit te krijgen maar dat lukte hem ook niet dus hij ging bij het loket om hulp vragen. Een paar minuten later kwamen daar twee manen uit gelopen die al lachend naar mijn toe kwamen en die riepen dat ik vijf jaar opgesloten zat in de gevangenis. Oké daar kon ik ook wel een beetje om lachen. Zij konden mij zonder problemen bevrijden uit het fietsenhok en toen kwamen we er achter dat mijn pasje was gebroken en dat hij daarom niet werkten. Ik mocht van hun zonder kaartje instappen zodat ik in Perth mijn kaartje kon laten maken. Zo weer iets van mijn bucketlist af….

Kortom je kan wel zeggen dat het twee drukke weken waren met veel nieuwe indrukken, veel nieuwe dieren zien zoals de blue bottle jelly fish, een blauwe doorzichtige kwalletje dat je hier heel veel ziet liggen op het strand en de papegaaien die hier overal zitten. Ook moest ik veel dingen regelen en heb ik een busje gekocht. Ja, mensen deze meid is nu trotse eigenaar van een blauw hippie busje. Marnix noemt het “van Bluey" (van betekend busje in het Engels en voor de rest kan je denk ik wel raden waarom hij hem zo noemt), maar over de naam valt nog te twisten….