Ja nu is het toch echt begonnen, daar ging ik dan samen met mijn reispartner Marylou (een Duits meisje van 19) in mijn van op weg naar het avontuur. De weg vinden was niet moeilijk want er is maar een snelweg richting het Noorden. De eerste stop was bij een national park waar je de pinnacles kon zien. De weg was alleen heel erg hobbelig aan het begin en we wisten niet of we dit wel konden doen met ons busje. Dus vroegen we of het te doen was aan een man die net terug kwam. Volgens hem konden we het wel doen dus wij al hobbelend veder.

Het uitzicht was erg mooi, een woestijn met allemaal piramide vormige stenen. Toen we weer op de weg terug waren reden we over een grote hobbel en hoorde ik op eens iets uit het busje komen. Ik ben snel uitgestapt en zag dat er heel veel vloeistof uit het busje kwam. Ik dacht nee hè lekker dan de eerste dag en we hebben nu al problemen met ons busje. De twee mannen die achter ons reden stapte snel uit om te helpen. Toen kwamen we erachter dat het waarschijnlijk water was en een van de mannen vroeg ons de schuifdeur te openen. Ja , hoor dat was het onze water jerry can was opengesprongen door de hobbelige weg en liep nu in een grote straal uit het busje. Toen konden we weer met een gerust hart instappen en richting onze slaaplek rijden.

Dit was een bush camping en het was ook echt een bush camping ergens langs de weg op een open plek. We stonden er helemaal in ons eentje het enige gezelschap dat we hadden waren de vele dode kangaroos aan de kant van de weg. Maar ja we zijn backpackers en we hebben niet veel geld, maar de vele sterren die we ’s nachts zagen maakte het weer helemaal goed.

Toen we in Geraldton aankwamen zagen we op de parkeerplaats waar we gingen overnachten nog vijf andere busjes staan. Dit varieerde van schattige volkswagen busjes tot busjes die bijna uit elkaar vielen en die elkaar nodig hadden om op te starten. Dit laatste busje was van een groepje Engelse jongens die het busje tegen moesten houden als ze hem starten anders reed hij weg. Je kan het wel raden dat was lachen. S’ avonds zaten we met de eigenaren van alle busjes in een grote kring, muziek erbij en praten maar. Over de verschillende culturen (Australisch, Belgisch, Engels, Duits) over het werk dat ze gedaan hebben en heel veel sterke verhalen.

Vanaf Geraldton vervolgde we onze trip naar Kalbarri daar hebben we hele mooie kliffen gezien en hebben we in het national park genoten van het super mooie uitzicht, the natural window, de gorges en hebben we een leuke wandeling naar de rivier gemaakt al klimmend en klauterend over de stenen en ladders. Ook hebben we het voeren van pelikanen meegemaakt. Toch wel apart dat pelikanen hier hele gewone vogels zijn. Het waren dus te gekke eerste dagen waarin we heel veel gezien hebben. Ik ben benieuwd wat we nog meer gaan zien.